انحلال شرکت تعاونی

مقاماتی که حق انحلال تعاونی را دارند.

اشخاصی که این اجازه را دارند تا اتحادیه های تعاونی و یا شرکت ها را منحل نمایند به شرح ذیل می باشند:

1. مجمع عمومی فوق العاده اتحادیه تعاونی یا شرکت.
2. وزارت تعاون.
3. دادگاه.

موارد انحلال شرکت تعاونی 

منحل شدن اتحادیه تعاونی یا شرکت به شرح ذیل می باشد :

1. در صورتی که مجمع عمومی فوق العاده تصمیم بگیرد.
2. در صورتی که میزان و یا تعداد اعضا از حد اندازه تعیین شده کمتر باشد.
3. در صورتی که انقضای مدت زمان معین گردیده در اساسنامه بیشتر از یک سال وبدون دلیل توجیه پذیر متوقف شده باشد.
4. در صورتی که قوانین و مقررات مربوطه وجود نداشته باشد.
5. در صورتی که شرکت ورشکسته شده باشد.

اخذ مجوز انحلال تعاونی

بر اساس ماده 16 نظام نامه اجرایی قانون بخش تعاونی و تبصره آن در مواردی که اتحادیه تعاونی و یا شرکت با تصمیم گیری مجمع عمومی فوق العاده انحلال می گردد. تعاونی وظیفه دارد پس از تصمیم گیری مجمع عمومی فوق العاده به منظور منحل شدن رضایت کتبی واحد های دولتی یا عمومی شهرداری ها و یا بانک هایی که از آن ها امتیازات و یا اعتبارهایی را حاصل نموده یا در برابر سرمایه و اموال اعم از منقول و غیر منقول به آن ها ضمانت هایی داده است دریافت نماید و آن را به همراه مدرک هایی که به تشکیل و تصمیم گیری مجمع عمومی فوق العاده مرتبط می باشد به منظور کسب نمودن جواز انحلال شرکت به وزارت تعاون ارائه نماید. در صورتی که تعاونی اعتبارات و امتیازات و امکاناتی را از نهادهای ذکر گردیده اخذ ننموده باشد قادر می باشد به منظور منحل نمودن شرکت مبادرت نماید.

به این شکل از این گفتار نظام نامه اجرایی برداشت می گردد که متعهد بودن شرکت تعاونی به اخذ مجوز انحلال از وزارت تعاون، در جایی می باشد  که او از واحد های ذکر شده ، اعتبارات یا امتیازاتی به دست آورده و یا ضمانت هایی  در برابر ستاندن  اموال به آن ها اعطا شده باشد ؛  در صورتی که این چنین نباشد نیازی به دربرداشتن جواز انحلال از وزارت تعاون نمی باشد و تصمیم گیری مجمع عمومی فوق العاده به منظور انحلال شرکت تعاونی کفایت می کند.

در اینجا نیاز است به دو مطلب اشاره شود:

تمامی اموالی و سرمایه هایی  که از منبع های دولتی و عمومی در اختیار تعاونی قرار گرفته است بایستی با منحل گردیدن شرکت پس داده شود.  

تعاونی که تعطیل می گردد ، می بایست قبل از تعطیل شدن به تعهداتی که در برابر دریافت  اموال و سرمایه و امتیازها  از منبع های عمومی و دولت ها و شهرداری ها و بانک ها سپرده است ، عمل نماید.

زمانی منحل شدن شرکت و تقسیم نمودن دارایی در میان شرکا امکان پذیر می باشد که طلبکاران طلب های خود را از شرکت اخذ نموده و به منظور دست یافتن به این چنین هدفی قانون گذار تصفیه اموال و سرمایه های شرکت را بعد از منحل شدن شرکت پیش بینی نموده است.